płakała nad zakurzonymi sandałkami
ze srebrnym połyskiem
z białej skóry
są brudne
niech pani je wyczyści
dla mamy
Twoja matka
Twoja matka zmęczony anioł
przesypia na fotelu lśnienia gwiazd
- Jak się czujesz?
- Zmęczona życiem -
- odpowie
lub tylko westchnie
W jej dłoni napoczęta robótka
w zielono-niebieskie paski
krajobraz zaokienny
kłębki zachodów słońc czekają
na wieczorne sploty
Nici babiego lata osiadły na jej włosach
srebrne struny symfonii
zmartwień-nadziei-snów-radości
Subskrybuj:
Posty (Atom)